ماجرای امیر فصل دریا

به نام خداوند روح بخش

مقدمه

قسمت ۱ فصل دریا

اولین قسمت از فصل دریا رو امروز شروع کردم به نوشتن دلیل اینکه نام این قسمت رو فصل دریا گذاشتم دریا به نظر من یعنی زندگی دریا یعنی حرکت دریا یعنی اگه وایستی گندیدی توی فصل دریا ما قراره از خیلی اتفاقات بگیم فصل دریا توش شعر داره عشق داره از آسیب های اجتماعی میگه از زندگی های روز مره میگیره داستان داره خاطره داره و هر بخشی از فصل دریا به موضوع خاصی می پردازه نمیدونم کی فصل دریا رو تموم میکنم ولی میدونم خیلی گسترده قراره بنویسم از کجاش شروع کنم برای من اهمیت نداره مهم مثل دریا شروع کردنشه و جذابیتی که دوست دارم برای شما داشته باشه دوست ندارم من زیادی وقت تون رو بگیریم ولی ممنونم که فصل دریا من رو دنبال خواهید کرد.

اینم راجع شخصیت هایی که ممکنه داخل فصل دریا باشن بگم بیشتر شخصیت داستانی دارن (شخصیت های واقعی نیستن) و اینکه شخصیت ها با نام اصلی خودشون مطرح نمیشن.

بخش ۱ فصل دریا

 ماجرای امیر

دریا زیباست و درد ها رو درون خود محو میکند از دریا میتوان درس بزرگی و بخشایش را یاد گرفت وقتی سنگی به دل دریا به اندازید آن را درون خود محو خواهد کرد درست است سنگینی آن سنگ همیشه همراه خود خواهد بود ولی آن قدر آن درد را کوچک می داند که درون خود محو می کند در زندگی به درد های بسیاری بر میخوریم که همانند دریا و فصل دریا باید با آن مشکلات برخورد کرد.

وقتی امیر ۲۰ و چند سال سن بیشتر نداشت غرق زندگی و مشکلات شده بود طعم درد را درون خود حس میکرد ، درد فقط بی پولی فقر نیست اینکه انسان باشی دردناک ترین درد بشر است. وقتی که سوار مترو شده بود و در کنار خود دخترکی را می دید به چشم قهوه ای پوست سفید موهای بلند

که می گفت: عمو میشه یه دستمال بخری عمو تورو خدا بخر دیگه عمو لطفا

وقتی دست توی جیب خود کرد و یک اسکناس ۵۰۰۰۰ ریالی به دخترک داد تا دل دخترک معصوم رو نشکسته باشد و دخترک انقدر کم سن و سال بود از مسافرین دیگر می پرسید، این اسکنانس چند هزار تومانی است تا بتواند باقی پول امیر را بدهد،

امیر به چشم های دختر معصوم زل زده بود انگار چیزی رو درون آن چشم ها پیدا کرده بود ویا یاد خاطرات گذشته افتاده بود. دلش میخواست زمین دهن باز کند و از این همه درد درون زمین محو شود

– عمو بفرماین باقی پولتون رو

– عموو

+ امیر آح جانم عزیزم نه نیازی نیست

+ اسمت چیه؟

– مریم

+ تو چند سالته؟

– هفت

+ مدرسه نرفتی؟

– دخترک با نگاه بغض آلود نه عمو

آحی در دل امیر جمع شد و مثل همیشه میخواست باز بنویسید از درد های ملت از آسیب های کودکان کار از فشار هایی که به این کودکان وارد می شود هیچ تهدیدی این بار جلو دار امیر نبود و مصمم تر از همیشه دوست داشت بنویسید از درد ملتش بگوید با تاریخ خود مقایسه کند فصل دریا امید بیکارن برای امیر بود میگفت تا دریا هست من هم ادامه دارم امیر هندزفری خود را درون گوشش گذاشت و درون مترو غرق در موزیک شد و به فکر چشم دخترک معصوم که گویی خاطره های کودکی خود را به یاد آورده بود دوست داشت داد بزند دادی به بلندی کر کردن گوش جهان دادی که بتواند حقوق کودکان معصوم را به گوش جهانیان برساند دادی که بتواند مسئولین به خواب رفته را بیدار کند دادی که هیچ مریمی در این کشور گرسنه سر به بالش نگذارد دادی که هیچ پدری را شرمنده خانواده خود نکند فریادی که گوش جهان هستی را کر کند و خدا را از جای خود تکان دهد دوست داشت فریاد بزند و فریاد بزند شاید آروم بگیرد و بگرید زمزمه افرادی رو می شنید که میگفتن چرا به اون دختر پول دادی ایناکارشون اینه و… امیر تودل خودش گه که نمی دونستن با اون پول نه من از گرسنگی میمیرم نه اتفاق خاصی می افتاد فقط دل آن کودک شاد می شد ما انسان ها چقدر فارغ از انسانیت شدیم اگر میتوانستم هزاران مریم ها را پرورش میدادم و کمک میکردم آح چقدر مظلوم واقع شده اند مریم های این جامعه همین که به موزیک خود گوش میداد و اشک از گوشه چشمان امیر جاری شده بود به ایستگاه پایانی رسید و پیاده شد ولی فقط امیر پیاده شد هنوز فصل دریا ادامه دارد مارو با فصل دریا ادامه دهید و یادتون نره لطفا نظراتون رو راجع هر بخش از فصل دریا پائین در قسمت دیدگاه ها بهمون بگین اگر نمیتوانید اینجا بگین داخل ایسنتاگرام با ما به اشتراک بزارین