دل آدم ها

سلام میکنم به همگی دوستان همیشه همراه من چه سال های گذشته چه الان مرسی از اینکه با من هستید بعضی وقت ها بعضی حرف ها میتونه دل آدم ها رو بشکنه این دل شکسته به نظر من هیچ وقت درست نمیشه هر موقع فکر بخوای بکنی باز یاد اون اتفاق می افته بعضی حرف ها میتونه حال آدم هارو دگرگون کنه یه نفرت پیدا بکنی یا تنفر یا هرچیز دیگه می تونه سرت درد بکنه حالت تهوع بگیری بگی راجب بعضی ها چی فکر میکردم و چی شد حالا با درست و غلطش کاری ندارم اعتقادم به اینه هیچ چیز ارزش اینو نداره ادم بیاد خودش عذاب بده نباید زیادی روی آدما حساب وا کنیم نباید زیادی باهاشون درد دل کنیم به وقتش همون درد دل هارو مسخره میکنن به سرت می کوبن آدم های عجیبی شدیم وقتی کنار همیم هی میخوایم هم اذیت کنیم و وقتی جدا از همیم بفکر این هستیم کاش با یکی بودیم یا کنار هم بودیم بگذریم زیادی امروز با هم  دیگه درد دل کردیم امروز کلاس آخر دانشگاه تعطیل شد و وقت کلاس برای این گذاشتم وبلاگ رو به روز بکنم و مطالبی اینجا براتون قرار بدم و کمی از خاطرات امروز براتون بگم یادمه قبلا یه متن نوشته بودم به نام در فصل دریا خیلی اون متن رو دوست داشتم و واقعا از عمق وجودم اون متن رو نوشته بودم ولی مدیر نامرد بلاگفا با نامردی تمام متن هامو ریمو کرد همین باعث شد از وبلاگ دهی های ایرانی استفاده نکنم و روی وبسایت شخصیم وبلاگم رو راه اندازی کنم(که قطعا در فصل دریا رو ادامه خواهم داد ) ما آدم ها حرف های زیادی برای گفتن داریم ولی خب من نمیخوام سرتون درد بیارم دوست دارم توی قالب متن های چند دقیقه ای باهاتون حرف بزنم.

دل آدم ها خیلی ساده گرم می شود: به یک دلخوشی کوچک، به یک احوالپرسی ساده، به یک دلداری کوتاه، به یک تکان دادن سر، یعنی تو را می فهمم. به یک گوش دادن خالی، بدون داوری و نظر دادن، به یک همراه شدن کوچک، به یک پرسش: روزگارت چگونه است؟ به یک دعوت کوچک، به صرف یک فنجان قهوه. به یک وقت گذاشتن برای تو، به شنیدن یک کلمه من کنارت هستم، به یک هدیۀ بی مناسبت، به یک دوستت دارم بی دلیل، به یک غافلگیری، به یک خوشحال کردن کوچک، به یک نگاه، به یک شاخه گل، فقط همین…